Μουσικός
Αν και ποτέ δε θεώρησε τον εαυτό του επαγγελματία μουσικό με τη στενή έννοια, τα μουσικά επιτεύγματα του Λ. Ρον Χάμπαρντ δεν είναι καθόλου αμελητέα. Ερμηνεύοντας μπαλάντες στο ραδιόφωνο τη δεκαετία του 1930, κατείχε κάποτε μια θέση την οποία θα κάλυπτε αργότερα ο Άρθουρ Γκόντφρεϊ και συνέχισε να συνθέτει και να κάνει μουσικές εκτελέσεις όλη την υπόλοιπη ζωή του.
Στη δεκαετία του 1970, οργάνωσε, δίδαξε και ενορχήστρωσε διάφορες ομάδες ερμηνευτών, και από το έργο αυτό προέκυψε μια σειρά από οξυδερκή δοκίμια, συμπεριλαμβανομένης της ανάλυσής του για την κάντρι της Δύσης, το φλαμένκο, την παραδοσιακή ανατολίτικη, ακόμη και τη ροκ μουσική (για την οποία παρατήρησε σωστά πως εξελισσόταν προς όλο και πιο πρωτόγονες μορφές). Αξιοσημείωτες ανάμεσα στις συνθέσεις του εκείνη την εποχή είναι οι τολμηροί συνδυασμοί του με σύγχρονη τζαζ, ρέγκε και καλίψο, καθώς και η μοντέρνα χρήση παραδοσιακών ισπανικών και ανατολίτικων μορφών. Επίσης εξαιρετικά τολμηρή είναι η σκιαγράφηση που έκανε γι’ αυτό που ονόμασε «οι νόμοι της αναλογίας των ήχων», όπου χρησιμοποιούνταν παρόμοια όργανα με ελαφρώς διαφορετική χροιά για να υπερνικήσουν το επί μακρόν ενοχλητικό πρόβλημα της οργανικής ακύρωσης, όπου δηλαδή ο ήχος ενός οργάνου «εξαφανίζει» έναν άλλο ανεξάρτητα από την ένταση που έχει αυτός. Μολονότι διάφοροι επαγγελματίες έχουν επινοήσει ποικίλες μεθόδους αντιμετώπισης, ο Ρον ήταν στ’ αλήθεια ο πρώτος που κατάφερε και να αναλύσει το πρόβλημα και να προσδιορίσει τη λύση του. Τα τελικά αποτελέσματα των μουσικών ανακαλύψεών του ήταν πολύ εντυπωσιακά. Πράγματι, έγραψε ένας σύγχρονός του κριτικός, ο Λ. Ρον Χάμπαρντ δίνει τη λύση «για ένα πρόβλημα το οποίο μουσικοί όπως ο Μπάντι Ριτς και ο ίδιος ο Γούντι Χέρμαν δεν κατάφεραν να λύσουν. Που σημαίνει, τη μεταφορά της ενεργητικότητας μιας μικρής μπάντας σε μια μεγάλη μπάντα, ένα κατόρθωμα που είναι σαν να χαλιναγωγείς τα άτομα ενός μορίου».
Η επόμενη προσφορά του Λ. Ρον Χάμπαρντ στη μουσική ήταν και ευφάνταστη και μοναδική: έγραψε τη συνοδευτική μουσική για το μυθιστόρημά του που είχε γίνει μπεστ σέλερ, το Battlefield Earth. Έχοντας τον ταιριαστό τίτλο Space Jazz (Διαστημική Τζαζ), το άλμπουμ ήταν το πρώτο που αξιοποιούσε πλήρως τις δυνατότητες του Αυτοματοποιημένου Μουσικού Οργάνου (Fairlight). Συγκεκριμένα, χρησιμοποίησε τη Fairlight για να κάνει «δειγματοληψία» φυσικών ήχων και κατόπιν να εκφράσει αυτούς τους ήχους με τα πλήκτρα ως νότες. Έτσι το Space Jazz γίνεται μια «ταπισερί» από πυροβολισμούς, μπουκάλια που κουδουνίζουν και άλλα παρόμοια συναφή με την ιστορία, όλα τους όμως πλεγμένα με κρουστά και ρυθμό. Συνολικά, το άλμπουμ περιέχει δεκατρείς συνθέσεις του Λ. Ρον Χάμπαρντ, εμπνευσμένες από τους χαρακτήρες και τα πιο σημαντικά συμβάντα του μυθιστορήματός του. Το άλμπουμ περιέχει επιπλέον εκτελέσεις από τους θρύλους της τζαζ Τσικ Κορία και Στάνλεϊ Κλαρκ, καθώς και τον εξίσου θρυλικό πιανίστα των Rolling Stones, Νίκι Χόπκινς.
Δεδομένου του εξαιρετικά σατιρικού χαρακτήρα του μυθιστορήματος, το επόμενο έργο του Λ. Ρον Χάμπαρντ, το άλμπουμ Mission Earth, είναι μια ταιριαστή χαρντ ροκ μουσική προσέγγιση. Ο καλλιτέχνης που το ερμηνεύει είναι ο πάντοτε πρωτοποριακός Έντγκαρ Γουίντερ και το single από το άλμπουμ με τίτλο «Cry Out» (Υψώστε τη Φωνή) υιοθετήθηκε αργότερα από τους περιβαλλοντολόγους ως το εμβατήριό τους για την αναχαίτιση της ανεξέλεγκτης ρύπανσης. Αλλά το άλμπουμ έχει μείνει στην ιστορία λόγω της πρωτοποριακής χρήσης των «αντιρρυθμών» από τον Λ. Ρον Χάμπαρντ, που σημαίνει έναν δευτερεύοντα ρυθμό που ακούγεται κάτω από τα τύμπανα και συνήθως έχει πιο χαμηλό τόνο. «Αυτός ο αντιρρυθμός κορυφώνεται κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο με τον υπόλοιπο ρυθμό». Το αποτέλεσμα, όπως ο ίδιος ο Γουίντερ σχολίασε ήταν το εξής: «Σιγά σιγά αρχίσαμε να αντιλαμβανόμαστε ότι δημιουργούσαμε έναν εντελώς καινούριο ήχο με ένα υπόβαθρο συμφωνικής ορχήστρας που κορυφώνεται σε ήχο ροκ συγκροτήματος».
Το τελευταίο άλμπουμ του Λ. Ρον Χάμπαρντ, The Road to Freedom (Ο Δρόμος προς την Ελευθερία) αντανακλά την πάγια πεποίθησή του: «Η μουσική είναι μια Παγκόσμια Γλώσσα». Σ’ αυτή την περίπτωση τη χρησιμοποιεί για να μεταδώσει θεμελιώδεις αλήθειες που περιέχονται στη Scientology. Από αυτή την άποψη, αυτό το έργο αποτελεί θρησκευτική μουσική σε στιλ της Scientology. Και πάλι, το άλμπουμ περιέχει εκτελέσεις από Scientologist που εργάζονται στη βιομηχανία του θεάματος. Το The Road to Freedom περιέχει επίσης μια ερμηνεία από τον ίδιο τον Λ. Ρον Χάμπαρντ στο τελευταίο τραγούδι, στο οποίο πολύ σωστά δόθηκε ο τίτλος «Thank You for Listening» (Σας Ευχαριστώ που Ακούσατε).
Για όλες τις πληροφορίες σχετικά με τη μουσική κληρονομιά του Λ. Ρον Χάμπαρντ δείτε την έκδοση της Σειράς για τον Λ. Ρον Χάμπαρντ με τίτλο Μουσικός: Συνθέτης και Ερμηνευτής.
